Sint-Jorisretabel

Kijkdozen in de middeleeuwse kerk
In de middeleeuwse kerken brachten retabels religieuze onderwerpen tot leven. De lijdensweg van Christus bijvoorbeeld of legendes van patroonheiligen. De kerkganger kreeg die kunstig uitgewerkte verhalen slechts bij feestelijke gelegenheden te zien. Dan gingen de luiken open en moest al dat moois een verpletterende indruk maken. En vooral: de gelovige aanzetten tot vroomheid.
De lijdensweg van Sint-Joris
Tot zevenmaal toe wordt de heilige Joris gemarteld vanwege zijn geloof. De houten taferelen zijn spectaculair. De composities zijn helder, de figuren lijken gestopt in volle handeling. De personages zijn heel expressief. De talrijke ‘barbaarse’ accessoires en de karikaturen maken de ‘slechteriken' zoals keizer Diocletianus tot een voorbeeldige uitdrukking van het kwaad. Sint-Joris daarentegen is de held. Zijn lichaam is mooi, zijn houding nobel en zijn uitdrukking heldhaftig.
In opdracht van de Leuvense kruisbooggilde
De Leuvense kruisbooggilde bestelde het retabel voor de kapel van Onze-Lieve-Vrouw van Ginderbuiten. Omdat het retabel (op een altaar) aan de rechterzijde van de kapel stond, 'leest' het van rechts naar links. De leden van de gilde kregen het te zien op hoogtijdagen terwijl ze in processie naar het hoofdaltaar liepen.
‘Beste beltsnyder’ Jan Borreman
Het beeldhouwwerk van het Sint-Jorisretabel draagt de signatuur van Jan Borreman. Het is het enige bewaarde werk dat met volle zekerheid kan worden toegeschreven aan deze Brusselse beeldhouwer. Het retabel werd afgewerkt in 1493 en is een hoogtepunt van de laatgotische retabelkunst.